Starodawne lekarstwo

Zbawienne właściwości grejpfruta dostrzeżono już w starożytności. Miąższ tego owocu podawano chorym przy zatruciach pokarmowych oraz schorzeniach jelitowych. W XIX wieku przybył z Karaibów – początkowo na Florydę, gdzie do dziś jest uprawiany na masową skalę. Spożywany na surowo jest częstym składnikiem zbilansowanej diety, ze względu na znajdujące się w nim witaminy, błonnik pokarmowy oraz makro i mikroelementy. Aktywne substancje grejpfruta biorą udział m.in.: w rozpadzie komórek tłuszczowych, wspomagając pracę wątroby. Pomagają „wypłukać” z naczyń krwionośnych zalegające złogi cholesterolowe, co usprawnia układ krążenia, przeciwdziałając m.in.: miażdżycy.